Dlaczego leczy?

Doktor Rieux będąc młodym człowiekiem dokonał pewnego wyboru, postanowił, że będzie studiował medycynę. Nie było mu łatwo z uwagi na środowisko z którego wyrósł. To ambicja i chęć zdobycia takiego właśnie, a nie innego zawodu spowodowały, że osiągnął swój cel, został lekarzem. Na początku swojej kariery nie mógł pogodzić się z faktem umierania swoich pacjentów i lata praktyki niczego tu nie zmieniły. Nie popadł więc w rutynę. Został człowiekiem wrażliwym na ludzkie cierpienie „Po prostu nie jestem wciąż przyzwyczajony do widoku śmierci”. Na pewnym etapie swego życia przyszło mu zetknąć się z epidemią dżumy, która zdziesiątkowała ludność Oranu. Choroba ta jest wyrokiem śmierci dla wielu ludzi, może także stać się wyrokiem dla niego samego, a mimo to podejmuje z nią nierówną walkę. Doktor Rieux nie wierzy w Boga, co nie przeszkadza mu być w pełni człowiekiem i żyć zgodnie z etyką lekarza. Leczy, bo przecież nie może inaczej. Nie potrafi pogodzić się z ludzkim cierpieniem, którego jest świadkiem. Czuje się powołany do spełniania tej misji. Nie myśli co będzie potem. W tej chwili najważniejsze jest dla niego to, że chorzy potrzebują pomocy, więc trzeba im ją nieść „na razie są chorzy i trzeba ich leczyć”. Mimo swojej bezradności wobec żniw jakie zbiera dżuma, mimo iż, walka z tą chorobą jest dla niego niekończącą się klęską, nie poddaje się. „To nie powód, żeby zaniechać walki”